هدف طاسی خویشتن را به مداقه تجسس کنید. چرا می خواهید سخنرانی کنید؟ هر پیامی در خطبه تان باید به آن هدف ربط داشته باشد تا قضیه ی شما را تحکیم کند.
درک شعار کلی سخنرانی
به سخنرانی مانند هرمی وارونه بیندیشید. قاعده ی هرم نشانگر هدف کلیِ سخنرانی است. هنگامی که سخنران قضیه اش را بازتعریف و تشریح می کند و به طرحِ مذاکره های پشتیبان می پردازد، هرم رفته رفته باریک زیرفون و باریک تر می شود تا سخنران نکته اش را به شکلی اثرگذار اعتراف کند. اغلب اوقات آسان است که پیاده شدن باریک ترین نکته تمرکز کنید؛ اما به همان اندازه نیز اساسی است که گامی بوسیله عقب بردارید و هدف کلی سخنرانی را مرور کنید.
از نگرگاهی گسترده تر، سخنران باید از خود بپرسد: امیدوارم که از این سخنرانی چه چیزی به دست آورم؟ آیا هدفم شناسایی رسانی است؟ متقاعد کردن دیگران؟ خواه شاید بخشی از هر دو؟ خواه شاید سرگرمی است؟» چهار سنخ سخنرانی واقعی (و بنابراین، چهار سنخ هدف) حیات دارد: اطلاع رسانی، متقاعدسازی، آموزش یا مشغولیت. هر سنخ از این خطبه ها شاید دربرگیرنده ی ویژگی هایی از دیگر انواع خطبه ها باشد تا سرانجام، ترکیبی جالب و اثرگذار ساختن شود و سخنرانی به مخلوق ترین عمه در رأس هرم برسد.
برای نمونه، تجسمِ موضوع محور ای متشابه فیسبوک را بخاطر مخاطب در نظر بگیرید: سخنران برای چه کسانی خطبه خواهد کرد؟ سن شان و معیار دانش آنها درون چه حدی است؟ جمعی از دانشجویان شاید زمینه ی دانشِ گسترده تری درون مقایسه با شماری از مخاطبان مسن تر داشته باشند؛ البته خیر وما! امروزه، مادربزرگ های بسیاری نیز می توانند بسیار اسودگی پر حرارت از جوانی بیست ساله در دنیای فیسبوک بوسیله ماتم وگذار سرگرم شوند.
اگر شعار کلی آموزش است، شاید سخنران توضیحی درباره ی تنظیماتِ حریم خصوصی درون فیسبوک ارائه دهد. وقتی وی هدف و قضیه اش را فاحش تیز کند، سخنرانی شاید بوسیله این موضوع محدود شود که چرا مهم است که تنظیمات حریم خصوصی یک نفر پدیدار شود.
حالا سخنرانی ای را تصور کنید که می خواهد مخاطبی را وظیفه خور کند؛ بخاطر نمونه، سخنران می خواهد جمعیت سالمندی را به روزی برداری از فناوری های نوینِ رایانه و اینترنت همچون فیسبوک ترغیب یواش. سخنران ممکن است در اینجا نیز ناگزیر از مقداری آموزش باشد؛ اما قطعا کمال مطلوب اصلی او متقاعدسازی این انباشتگی است. بنابراین، می کوشد تا درباره ی مزایای شبکه های اجتماعی همچون فیسبوک یا مزایای شناختیِ تدریس در سنین بالا و تأثیر فناوری داخل بهبود آن سخن بگوید. از آنجا سخنران می تواند این مسئله را توسعه دهد که مثلا، فیسبوک ابزاری ارزشمند برای سالمندان است تا بتوانند رابطه شان را با عزیزان شان حفظ کنند و نیز بوسیله طور هم زمان، توانِ درک قدر یا بهای چیزی و حافظه ی خویشتن را که با اضافه سن بوسیله ضعف و سستی می گراید، تقویت کنند.»
سخنرانی هر هدفی که داشته باشد، سخنران باید پیش از پرداختن به نکات مشخصِ قضیه، حتما گامی بوسیله عقب بردارد تا مرام کلی و گسترده ی سخنرانی خود را بررسی و موشکافی درنگ. سخنران باید اطمینان یابد که همه ی شواهد و مطالب داخل سخنرانی بوسیله هدف طاسی موقوف است تا محتوایی منسجم و کنجکاو به مخاطب ارائه دهد. هدف خاص سخنرانی
کمال مطلوب اختصاص سخنرانی، موضوع و مرام طاسی را با هم درمی آمیزد.
چنان که پیش تر گفته شد، خطبه را مانند هرمی وارونه ببینید. وقتی سخنران هدفش را بازتعریف و توضیح می کند، سخنرانی بوسیله تدریج تا رسیدن به نکته ی پایانی مصنوع می شود. پهن ترین بخش نشانگرِ موضوع است که درون جای پا آن، هدف کلی (شناسایی رسانی، متقاعدسازی، آموزش یا سرگرمی) می آید.
پس از آن، دقیق ترین سطح، کمال مطلوب خاص است که موضوع و هدف کلی را با حزن ترکیب می کند. بخاطر نمونه، اگر موضوع، رسانه های اجتماعی است و مشیت سخنران خبر رسانی است، مرام خاص، اطلاع رسانی به مخاطب درباره ی رسانه های مدنی است. سخنران شاید با تمرکز بر مبحثی محدودتر در موضوعش مثل توئیتر، نکته سنج تر شود. درون این مورد، هدف خاص تر مقدور است اطلاع رسانی به مخاطب درباره ی سیر تکاملی توئیتر به نشانی یک رسانه ی اجتماعی باشد.
لول از کمال مطلوب کلی به لفظ کمال مطلوب خاص، کاملا به اصلاح و بهبود هدف وابسته است. اگر سخنرانی بیش از حد عریض باشد، مخاطب درباره ی آنچه که سخنران می کوشد از راه سخنرانی انتقال دهد، سردرگم و نامطمئن خواهد شد. بوسیله طور بی قراری زمان، سخنران باید تعادلی برقرار نرم و دریابد که برای برقراری تماس با مخاطب، چگونه از هدف کلی بوسیله سوی هدف خاص لول خواهد کرد. سخنران باید از مقیاس دانشِ پیشینِ مخاطبان خویشتن از موضوع سخنرانی آگاه باشد و بداند چطور ویژگی های پری شناختی آنها مانند سن، جنسیت، فرهنگ و سطح تحصیلات ممکن است به خشکی امدن زمینه ی دانشی موجودی تأثیر بگذارد؟
سخنران باید با بهره گیری از مدل هرم وارونه، خوش نویسی حرکت به مشخص ترین و محدودترین نکته را به دقت نقشه کشی نرم و از بحثِ بیش ازحد اختصاص در زمان مغلوط بپرهیزد که نتیجه ی قطعی آن، ازدست رفتنِ توجه و تمرکز مخاطب است.
ولی چه می شود اگر سخنرانی م از یک هدف داشته باشد؟ چنان که پیش تیز اشاره شد، همگی ی سخنرانی ها صرفا به چهار هدف طاسی محدود نمی شوند. فدایی از خطبه های ترغیب کننده شاید عناصری از خطبه های آموزنده یا سرگرم کننده را دربربگیرند. اگر این راه باشد، داخل آغاز باید بنیادی ترین و عمده ترین هدفِ سخنرانی را وقوف کرد و در نهایت، معین کرد سخنرانی دقیقا می خواهد چه چیزی به دست آورد؟ از این نقطه، می توانید اهداف اختصاص پر حرارت دیگر را تابع قرار دهید.
برای نمونه، هنگامی که سخنرانیِ ترغیب کننده ای درباره ی پیدایش توئیتر بوسیله نشانی شکل غالبِ رسانه ی اجتماعی نمایش می شود، هدف کلیِ سخنران، متقاعدکردن است و هدف خاصش، متقاعدسازی درباره ی این باور است که توئیتر، شکل غالبِ رسانه ی اجتماعی است. ولی شاید سخنران اهداف دیگری هم داشته باشد؛ مثلا با واج از اینکه چطور فدایی از حساب های کاربریِ تقلبی و تقلیدی بیشتر از حساب های کاربریِ رسمی هوادار دارند، جنبه های دیگری را غم از دنیای توئیتر نشان دهد.
سرانجام، سخنران همچنان می کوشد تا با متقاعدکردن مخاطب برای باور به اینکه توئیتر رسانه ی اجتماعی غالب است، به هدفی اختصاص مشت یابد. نصیب گیری از نقل تعهد های سرگرم کننده بوسیله نشانی قدری از راهبردتان شاید دامن پوشش آن هدف راحتی بگیرد؛ نه تو پهلو خواه اعلی از آن.
فقط به تجسم هرم به پشت ادامه دهید و به نمودار ترین نکات نزدیک تر و نزدیک تر شوید تا از این طریق، موضوع را درون فرایندی نرم و آرام به هدفی اختصاص و سیلان ای معتمد با شواهد پا بر جا ترقی دهید. تحسین جریان
اظهار قضیه تان باید به شکلی شفاف، هدف و نکات اصلی خطبه تان را تقریر کند.
سیلان تان را موشکی ببینید که فضاپیمایی را هدایت می بطی ء که سخنرانی شماست. این موشک از همان ابتدا وجود دارد و به نحوی دست خط خطبه تان را هدایت می کند.
مدح ِ قضیه، اساسا ارائه ی اختصار ای ساختاری از سخنرانی تان است. وقتی قضیه ای را تحسین می کنید، در واقع، برای خودتان بیان کرده اید که سخنرانی تان چه خواهد گفت؛ شما چه موضعی خواهید داشت و همچنین هدف سخنرانی چیست. از کاری که برای محدودکردن گام ی موضوع سخنرانی تان انجام داده اید، روزی بگیرید؛ هدف سخنرانی تان را تعیین کنید و سیلان ای تعریف کنید تا بقیه ی آن را شکل بخشید. لباس اعطا کردن قضیه
بوسیله خطبه تان به لباس کلی نگاه کنید: تلاش می کنید تا از آن چه چیزی به مشت آورید؟ پیام اصلی تان که امیدوارید مخاطب شهود نرم چیست؟ از اینجا، با رک ترشدن فرایند، شروع به پردازش و توسعه ی قضیه تان کنید؛ تا وقتی که بتوانید یک تا پنج نکته ی اصلی خطبه تان را مدح کنید. وزن ی این حصه معمولا از یک تا سه گانه عموم است. تعیین محل جریان
قضیه تقریبا باید در آغاز سخنرانی تان و در نتیجه گیریِ توضیحات بدوی شناساندن شود. قراردادن قضیه در آنجا راهی بخاطر آشناکردن مخاطب با موضوع خاص تان است. این شناساندن باید عبارتی اخباری باشد و بیان نرم که شما از چه موضعی مناظره خواهید کرد.
همچنین، بوسیله اختصاص مفید است که داخل چند جمله و فوری به دنبال اشعار قضیه تان، خلاصه ای از اینکه چطور می خواهید به آن اهداف برسید بگویید. در پایان سخنرانی، باید قضیه تان را دوباره اقرار کنید (احتمالا بوسیله شکلی مختصرتر) تا آنچه را که در طول حروف سخنرانی تان به شکلی تمامیت مناظره کرده اید، دوباره به مخاطب تان یادآوری و ثبوت کنید.
مجموعه آموزش سخنرانی و فن تقریر مهارت سخنرانی و تدبیر پیش روی را بیاموزید و مخاطبان را مات و مبهوت خود کنید.
24،000 تومان20،000 تومان مشاهده محصول
درباره این سایت